دیدار با دکتر مظاهر مصفادرباره هجو فروزانفر به وسیله مصفا وماجرای این دو بزرگوار

 


نویسنده : محمدرضازادهوش - ساعت ٧:٢٦ ‎ب.ظ روز سه‌شنبه ٢٤ خرداد ۱۳٩٠
 
ادامه نوشته

اسما رستمی جلیلیان+جلوه های بلاغیِ آموزه های تعلیمی در داستان های عامیانه

ادبیات تعلیمی یکی از کهن‌ترین، مهم‌ترین و تأثیرگذارترین گونه‌های ادبی است که در میان همه‌ی اقوام و ملل، نمودی چشمگیر و تعیین کننده دارد. شعر و نثر فارسی نیز از دیرباز، اهداف و مقاصد تعلیمی را در انواع گوناگون خود آزموده و متجلّی کرده است. در این میان، قصّه‌ها و حکایات؛ از جمله قصّه‌های عامیانه، سهمی بارز و محوری را در انتقال آموزه‌های متنوّع تعلیمی از آنِ خود کرده‌اند. این قصّه‌ها بخشی قابل توجّه از میراث روایی، ادبی، فرهنگی و جامعه‌شناختیِ هر قوم به شمار می‌روند. بررسی و تحلیل آموزه‌های تعلیمی در حکایات عامیانه، گامی است راهگشا برای ورود به دنیای ذهنیّات، باورها، عواطف و اخلاقیّاتِ مردمان یک ملّت. بر این اساس و با توجّه به همین اهمیّت، پایان‌نامه‌ی حاضر به بررسی و طبقه‌بندی آموزه‌های تعلیمیِ مربوط به مجموعه‌ای از حکایات عامیانه ( بر اساس کتاب گل به صنوبر چه کرد) و جلوه‌های بلاغی مربوط به این آموزه‌ها می‌پردازد. یافته‌های این پژوهش نشان می‌دهند آموزه‌های دینی و مذهبی، توصیه‌های مربوط به نکوهش نیرنگ و ساده‌لوحی، تمجید تلاش و کوشش برای رسیدن به مقصود، تعلیمات مرتبط با دروغ و دروغگویی، نکوهش حسادت و بدطینتی و نیز تأکید بر تاوان بدی، بیشترین بسامد را در میان توصیه‌های تعلیمی حکایات بررسی شده دارند. لازم به ذکر است نحوه‌ی القای این آموزه‌ها در بیشتر موارد به شکل غیر مستقیم است. جلوه‌های بلاغیِ آموزه‌های مذکور نیز به ترتیب بسامد عبارتند از: کنایه، تشبیه، تلمیح، تمثیل، مجاز، ارسال‌المثل و براعت استهلال.

ابوعبدالله جعفر بن محمد بن حکیم بن عبدالرحمن بن آدم رودکی، پدر شعر فارسی، استاد شاعران جهان

رودکی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
ابوعبدالله جعفر بن محمد بن حکیم بن عبدالرحمن بن آدم
رودکی
Rudaky dushanbe (Cropped).jpg
تندیس رودکی در دوشنبه، تاجیکستان
زمینهٔ کاری شعر، موسیقی
زادروز ۲۴۴ (قمری)
۲۳۷ خورشیدی
۸۵۸ (میلادی)
پنجکنت، تاجیکستان کنونی
پدر و مادر محمدبن حکیم‌بن عبدالرحمن
مرگ ۳۲۹ (قمری) ۸۵ سال
۳۱۹ خورشیدی ۸۲ سال
۹۴۰ (میلادی) ۸۲ سال
پنجکنت
ملیت ایرانی
محل زندگی پنجکنت و بخارا
جایگاه خاکسپاری پنجکنت
در زمان حکومت سامانیان
نام(های)
دیگر
رودکی سمرقندی
لقب پدر شعر فارسی
استاد شاعران جهان
کتاب‌ها مثنوی کلیله و دمنه
مثنوی سندباد نامه
فرزندان عبدالله

ابوعبدالله جعفر بن محمد بن حکیم بن عبدالرحمن بن آدم متخلص به رودکی و مشهور به استاد شاعران (زادهٔ ۲۴۴، رودک - درگذشتهٔ ۳۲۹، پنجکنت) نخستین شاعر مشهور پارسی‌سرای حوزه تمدن ایرانی در دورهٔ سامانی در سدهٔ چهارم هجری قمری و استاد شاعران این قرن در ایران است. در اشعار رودکی با باور به ناپایداری و بی‌وفایی جهان، اندیشه غنیمت‌شمردن فرصت، شادی و شادخواری روبه‌رو می‌شویم.

او در روستایی به‌نام بَنُج رودک(پنجکنت در تاجیکستان امروزی) در ناحیه رودک در نزدیکی نخشب و سمرقند به دنیا آمد.

رودکی را نخستین شاعر بزرگ پارسی‌گوی و پدر شعر پارسی می‌دانند که به این خاطر است که تا پیش از وی کسی دیوان شعر نداشته‌است و این از نوشته‌های ایرانی عربی نویس هم عصر رودکی- ابوحاتم رازی مسجل می‌گردد.ریچارد فرای عقیده دارد که رودکی در تغییر خط از خط پهلوی به خط فارسی نقش داشته‌است.از تمام آثار رودکی که گفته می‌شود بیش از یک میلیون و سیصد هزار بیت و نیز شش مثنوی بوده‌است، فقط ابیاتی پراکنده به همراه چند قصیده، غزل و رباعی باقی‌مانده‌است. تعداد بیت‌های باقی‌مانده از رودکی را ۱۰۴۷ بیت گزارش می‌کنند

ادامه نوشته